Aşk yok demiştinaşk yok demiştin de yattığım dünden birden uyanıvermiştim ilk yaprağı düşmüştü hazanın alnımda bir rüya sönmüş diğeri yanmıştı bütün alârm zilleri çalmıştı usumun beynimin kıvrımlarında saklı güller açmıştı kokusu yazmıştı ruhuna aşkı bulanık sevdalardan akıp gelmiştin diyeceğin sözleri gizlemiştin hep kalbinin kapısının ardına giriş çıkışlar yakmıştı ışıklarını sevginin ellerinle toparlamıştın kelimeleri dökülüp saçılırken gönül heybenden şahlanmıştı bir beyaz at savurarak geleceğe mavi yelelerini izin vermemişti gerçekler ne bulutlara çıkmaya ne de yeryüzüne yeni tohumlar saçmaya düş çiçeklerim esrik havadan sarartmıştı yapraklarını ruhumun aynasına eğilip bakmamıştın nasıl görünüyordu uzaktan aşkı inkâr eden resmin ölüsü gitgide ırayan yağmur damlalarıyla azalan kar tanecikleri gibi sevdasız kalpler oldu mezarın orda açmadı pembe beyaz çiçekler geriye döndü yelkovan aşkı çalsa da saatler vakit geçti!.. 09. 10. 2014 / Nazik Gülünay |