KAMBUR MAHMUT HİKAYESİ


göç zamanları olurdu
birer ikişer giderdi insanlar
mahallemiz gecekondu
orası pamuk tarlası
hep önde olurdu kambur Mahmut amca
kahveden örgü hırkası sırtında
birkaç ilmek kaçmış kolundan
ağarmış sakalı çenesinin altında
eli açık adamdı
hiç bulamasa verecek bir şey
margarin üstü toz şekerli
sıcacık ekmek
tok olsa da karnım
sıraya girerdim muhakkak
çocuğum işte
çocukluk bu olsa gerek
karısı yıllar olmuş öleli
konuşurlarken duymuştum
kuyuya atmış kendini
hem gençmiş hem güzelmiş üstelik
her işi yapardı Mahmut amca
çıkrık çeviripde bir kova su çekemezdi
kuyu başında
önceleri kamburu da yokmuş
çok bekleyince taş üstlerinde
yalın ayak
ter içinde gömlek
ya sabır çekerek
güya karısı çıkacakmış suyun içinden
buna gülümseyerek
ne yaparsın
dünya işte düş tarlası
alayım desen alamazsın
kimsenin kucağından balyasını
balyasından bir tutam pamuk parçası


Gülnur Ateşoğlu




Anlam ve anlatım mükemmeldi üstat severek okudum
Usta kalemi ayakta alkışladım
Yüreğine sağlık selamlar