Demir yüklü bir bohçadır sanki bu sevda kalbimin ellerinde
Kan oturtmuş parmaklarıma,arsızca taa tırnaklarımı sızlatır.
Oysa bilirim
mühürlü yüreklerin ne kanayan ellerimi
ne kançanağı gözlerimi görmesi imkansızdır.
Bin parçaya bölünürken bedenim
Sesimi duymayanlara bu beyhude bir haykırıştır
Sonun başlangıcıdır şimdi zaman
Günsüz sabahlara uyansa da gözlerimin haresi
Bana yakışandır
Sabrın iğnesiyle yüreğime işlediğim bu aşkın iadesi........

Bilseydim göz bebeklerindeki yalanı...
Keşke görebilseydim...

Ne aşk olsaydın bana
Ne meşk koksaydı bütün benliğim...
Kimsem olmasaydın keşke
Kalsaydın en başta olduğu gibi
Bir arkadaş,bir yaren,bir dost...

Olmasaydın sevdiğim...
Olmasaydın aşk...
Olmasaydın hiç bir şeyim...
Dökmeseydim senin için günlerce yaş

Hiç bir şeyim olmasaydın keşke
Hele de aşk...