Şehri Hüzün
Sana geliyorum ey şehri Nuh’um
Artık sana yurt eyledim ve sana ölesiye sığınmacı. Benim biricik şehri hüznüm Rabbimin tufanüstü sahiplendiği Imdada yetişir evvel Allah Cudi’m Yaşamımı sana en kaçaksı bakışlarımla bağladım Ellerimi bırakma ey şehri Yâr Kimsesizlerin sahibi Adımlarım sana, sen mahşerime eğil ey yar’im Tüm umudum yaşama çığlıklı ve hududun mültecisidir yasaklar taşıyan avuçlarım Al beni şimdi en sıcağına al beni de kollarına Rîyamin rîya te ye sebra dilêmin Tuyi şehri Nuhamin .... Lise yıllarında |