Zamanımı hep gezmekle harcardım
Ya sahile çıkar tur atardım,
Ya da çarşı içinde dükkanlara bakardım
Kendimi birşey yapıyor sanardım.

Bir hayli böyle geçti benim vaktim
Bu gidişle ne olacaktı benim halim
Hergün bir yaprak azalıyordu takvim
Geze geze hiç kalmadı takatim.

Artık bıktığımdan gezmeyi bıraktım
Yanıma pek tanımadığım bir arkadaş taktım
Ne yapalım diye şöyle etrafa baktım
Onunla kafelere takılmaya başladım.

Bir akşam kafenin birini duyuyor gidiyorduk,
Öbür akşam onu beğenmiyor diğerine giriyorduk
Gönlümüzce kafelerde bol bol eğleniyorduk
Belki de kendimizi eğleniyor zannediyorduk.

Bir ayda girmediğimiz kafe kalmadı şehirde
Tabi bunun için dolaşmıştık şehirde her gece
Böylece halim dönmüştü sanki bir kepazeye
Bu kafelerde olmamıştı bana bir çare.

Önce o arkadaşla gezmeyi bıraktım
Kendime çekidüzen vermeye çalıştım
Evde derin derin düşünmeye başladım
Yavaş yavaş ağrımaya başladı başım.

Birgün raftaki kitaplara takıldı gözüm,
Neden onları hiç görmemiştim bir düşündüm
Sonra onlarda ne varki deyip, arkamı döndüm
Ama belkide onlar olabilirdi bana bir çözüm.

Hemen o kitaplardan birini elime aldım,
Okurken kitabın derinliklerine daldım,
Ne kadar da güzelmiş bu kitaplara bayıldım,
Şimdi anlamıştım bu zamana kadar hep aldandım.

Şiir, roman, tarih ne bulursam okuyordum
Okurkende kendimde bir tat buluyordum
Artık ayaklarımda bir ağrı duymuyordum!
Kendimce şiir yazmayı bile beceriyordum.

Kitap okumakla dünyamın değiştiğini anladım,
Düşüncelerimi bile değiştirmeye başladım,
Kimi görsem, ona bu yaşadıklarımı anlatırım,
Kitap okumayı sizlere de öneririm sevgili dostlarım.

2003

Mustafa Kaplan