I-
Aşk uzak değilken
yüreklerimizin tutuştuğu menzilden sonra ;
kavuşma ihtimalimize susayarak
alabildiğimce yağıyorum içime
kuraklığını yaşayan bedenimle
mecburi vedalar bırakıyorum
şiir yüzüne.


Yüreğimden götürdüğün,
eksik kalan yanımın , özleyen tarafıyla ,
inim inim inleyerek ;
yerlere saçtığın kırıntılarımızı topluyorum
avucumun içine .
Amin’leyerek
tadı dimağımda kalan
kocaman nimetler yaratıyorum
doyurmak için yüreğimi .

(Halbu ki ,daha dün, yüreğime kadar doluyken seninle .)




II-
Yarınlarımızı bıçakladığın günden beri
bakışları tavan arasına sıkışmış kalemimle
bıraktığın yaranın iziyle
sayfalarımı süslemek
öyle çok yoruyor ki kırgın gözlerimi .


Yazmayım diyorum yorulmamak için
sığınıyorum koltuğun sevdiğim köşesine
bu sefer de
boş duvarlar vuruyor sol yanımdan
Ne çekip yırtabiliyorum
takvimlerden,senden önceki zamanı ;
Ne düşünebiliyorum akreple yelkovanın,
geleceğin gün için döndüğünü.


Üzerime yürüdükçe
saatler , takvimler , duvarlar
kendi çığlıklarımda
boğularak eksiliyorum Yar .





III-
Aşk menzilinden uzaklaşan her adımında
içimdeki seslere karışıyor gözyaşlarım
nefes alışlarımın daralan boşluklarıyla
Oluruna bırakıyorum seni .

-’Olmazsa olmazımsın ’ derken
Çok büyük konuşmuşum meğer , diyorum .

(Bitmişliğime çare olman için yazmadım bunları
donup kalan gözyaşlarımı, kuruyan mısralarımı
nemlendirmek için uğradım sadece . )



~~~~

elysa


Şiirime Nefesiyle Can Veren Remzi KURNAZ’a Sonsuz Teşekkürlerimle.