Kavga Bizim Kavgamız

Ne oldu bana böyle gayrı yazamaz oldum
İlham denilen duygu uğramaz oldu gitti
Ortalık sorun dolu bense kızamaz oldum
Hayat denen sahnede galiba rolüm bitti

Ne güzel hicvederdim yanlışları görünce
Niye yazmıyor kalem halbuki çok keskindi
Korkarım huy değişti yaş kemale erince
Belli ki kalemim de olanlardan tiksindi

Toplumun nevri dönmüş kim arlı kim arsızdır
Bir kargaşadır gider vıcık vıcık siyaset
Varsa çıksın ortaya kim hırlı kim hırsızdır
Halka hizmet sunulan bir makamdır riyaset

Fırsat kollayanlara tam biçilmiş bir ortam
Kanaat önderleri neden suskun duruyor
Kargaşa isteyenler çalıp duruyor tamtam
Çözülsün şu muamma kimler kimi koruyor

Hergün yeni bir kavram akıllar karışıyor
Zıvanadan çıkanlar bel altından vurmakta
Her yol mubah diyenler oy için yarışıyor
Ne yapsın vatandaşlar seyreyleyip durmakta

Kâmil iman sahibi haram yükü taşımaz
Enaniyet denilen illetten uzak kalır
Sırtında vebal olan hiç bir engel aşamaz
Ameli düzgün insan sabırla menzil alır

Şairağa diyor ki şimdi birlik zamanı
Kavga bizim kavgamız barışmaya bakalım
Yanlıştan dönmez isek düşman vermez amanı
Elele tutuşarak artık düze çıkalım...

Mehmet NALBANT

Sonsuz TEŞEKKÜRLERiMLE...

Sıla hasretiyle gezerken üzgün
Bir pîr-i fâniye rast geldim bugün.
*
Fersiz gözlerinde gölgeler gördüm
Sanki "Tadım-tuzum yok" der gibiydi...
Sabrını sınayan öfkeler gördüm
Çömeldi, bana da, "Çök!" der gibiydi.

İnsan bu! Gün gelip kalsa da darda
Bir çare gizlidir her müşkül, zorda.
"Sana anlatacak çok sırrım var da
Önce sen içini, dök" der gibiydi.

Hâlini görenin sızlardı içi
Anlardı varlığı, yokluğu, hiçi
"Görmeyi bilene herşey geçici
Baki olan bir tek, Hakk" der gibiydi.

Bel iki büklümdü, yol çıkmaz sokak
Kaldırım taşları yüksek(!) basamak
Saçlar dile gelmiş, "İbret için bak,
Gördüğün kar değil, ak" der gibiydi.

Nur yüzlü biriydi; sanırdın Velî
Cahili irşada yeterdi hâli
Sohbet dem aldıkça çözüldü dili
"Geçen gün ömrüme ek" der gibiydi.

Yorgun bakışında cılız bir ışık
Benzi sapsarıydı eller kırışık
Hedef belliydi de yönler karışık
"Beni bu dehlizden çek" der gibiydi.

Sordum, "kimin-kimsen, komşun, akraba
Evlâd u iyalin yok mu beybaba?"
Derin bir âh çekti; "Beyhûde çaba,
Her sorun kalbime, ok" der gibiydi.

Belli ki gönlünde mevsimler kıştı
Mutluluk zamana karşı yarıştı.
İşaret parmağı söze karıştı
Bu yaşlı kimsesiz, tek der gibiydi.
*.
"Oğlum" dedi...Sustu, gözleri doldu
Bastonun ardında gözden kayboldu...

Mecit AKTÜRK
Berlin, 20.03.2014