Bir arkadaşımın genç yaşında kendi eşini kayıp etmesi üzerine yazdım bu şiiri

YAŞAMIN ACI KADERİ
Karanlık odamı sardı,düşlerime sığındın sarı papatyam,yeşil gözlüm
Vakitsiz bir ayrılık sardı beni ey vah,ciğerlerim tükendi,
Ben dur dedim,gitme kal dedim ,benimle ol ey yar
Elini ver dedim , yüzünü dizime yasla her şeyim
Vakitsiz bir ölüm çaldı kapımızı,sen gidersen özleminle hep yaşarım
Bir beati duyduğumda ilk defa kağıtla dertleştim
Ben ağladım o dinledi,her cümlenin sonunda sen dedi.
Geri döndü ve yanımda kal dedi
Avuçlarında ki sıcaklığını hissettim
Yeşil gözler bulutlandı
Vakitsiz bir ölüm sonsuz bir ayrılık
Mevsimi unuttum tuzuyla ,acıyla tattı yürek
Ve yeşil gözler gördü ,ah görmeseydi o yüreğini
Ölümle çarpıştık aynı his ve aynı duygularla
İmimde buzdağları eriyor ey sevgilim
Evreni yeşil gördüm bir ben senin yanında kaldım siyahımla
Sevgilim kaç cilde karşılık bu parça
Bu kaçıncı şarkıdır sana söylüyorum
İçim buz,bir fırtınadır esiyor
Sensiz kalacak yalnızlıklarıma ağlıyorum
Bana öyle bakma sakın ola ağzını açma lütfen
Kapılar kapanınca yüzüme,korkular sardı beni
Gözlerinden görüyorum tüm hüznünü
Nedense kaderimize yazılmış bu kara haber
Varlığın hep yüreğimin derinliğinde yaşayacak
Karanlık odama tıkaldım kaldım tanımıyorum kendimi ben
Yazamıyorum artık duyuyormusun? Beni yazmaktan bıkmazdık
İçim kor ateştir,yüreğime laf geçiremiyorum
Seçemez oldu gözlerim doğruyu yanlışı
Günahlarım çoğaldı gibi
Dön gel yine rüyalarıma beni sar melek yüzlü bana bak,bana dar buralar
Bedenim ölüden farksız sensiz ve sedasız
Müsterih yat mezarında ruhun hep gölgem
Okurum her gün mezarında bir Fatiha
Senden bana kalan bu hatıra

Haydar Uzun