GECELERİN YALNIZLIĞI
10.02.2013-kozaklı/Gece..02:52
GECELERİN YALNIZLIĞI gecenin bu hain,sessizliği korkutuyor beni.. uyumak için ne kadar zorlamışsam kendimi ne yaptıysam,ne ettiyesem olmuyor.. kapanan gözlerimi uyku tutmuyor.. sabahlar, ah o yaşam belirtisi ,sabahlar.. sabahlar olmuyor... gözlerim uykuya dalmıyor.. ah,o gecenin hırçın yalnızlığı nasılda ruhumu parçalıyor.. gecenin zifiri karanlığı kalbimi ele geçirmiş sanki.. sıktıkça sıkıyor. canım ha çıktı ha çıkacak ağlamaktan yastığım ıslanıyor.. bu nasıl bir işkence.. neden geceler bu kadar uzun, neden güneş hemen doğmuyor.. sonra annem geliyor aklıma sakın yapma..kızım bunu kendine diyor, gözleri hüzünlü ve nemli... vazgeçmek istiyor yüreğim anacığının ciğerini yakma kızların ne yapar sonra.. nasıl başederler bu dünyayla boş ver , sen yine de yalnız gecelerde kendinle başbaşa, gecenin hırçın yalnızlığında günün ilk ışıklarında, arabaların kornalarında, caddelerde işe yetişme telaşında hayatın içinde koşuşturmalarda sen yine sıcacık sevginle, hayata gülümse... her gecenin sabahında , doğan güneşte.. gecenin hırçın yalnızlığını nasıl örttüğünü, gör,ve.... her gün sabahı bekle bütün gece uyumasanda.. sevdiklerin için ,umutla bak hayata kendime verdiğim öğütle, belki bir gün mutluluktan ,sevinçten ağlarım dinmeyen gözyaşlarımla, ıslatırım yastıktığımı... belki bir gün,mutlulukla, çarpacak bu kalbim, mutluluk uyutmayacak bir gece.. sabahlar olmayacak,güneş doğmayacak, bir gece sabaha ulaşmak için , sanki bin yıl geçecek... zaman duracak... ve ben öyle bir günün özlemi ile her gün umutla bakacağım hayata, ve bekleyeceğim seni bitmez,tükenmez bir umutla... gönül beyan emekli öğretmen |
gecenin bu hain,sessizliği
korkutuyor beni..
uyumak için ne kadar
zorlamışsam kendimi
ne yaptıysam,ne ettiyesem olmuyor..
kapanan gözlerimi
uyku tutmuyor..
sabahlar,
ah o yaşam belirtisi ,sabahlar..
sabahlar olmuyor...
gözlerim uykuya dalmıyor..
ah,o gecenin hırçın yalnızlığı
nasılda ruhumu parçalıyor..
gecenin zifiri karanlığı
kalbimi ele geçirmiş sanki..
sıktıkça sıkıyor.
canım ha çıktı ha çıkacak
ağlamaktan yastığım ıslanıyor..
bu nasıl bir işkence..
neden geceler bu kadar uzun,
neden güneş hemen doğmuyor..
sonra annem geliyor aklıma
sakın yapma..kızım bunu kendine diyor,
gözleri hüzünlü ve nemli...
vazgeçmek istiyor yüreğim
anacığının ciğerini yakma
kızların ne yapar sonra..
nasıl başederler bu dünyayla
boş ver ,
sen yine de yalnız gecelerde
kendinle başbaşa,
gecenin hırçın yalnızlığında
günün ilk ışıklarında,
arabaların kornalarında,
caddelerde işe yetişme telaşında
hayatın içinde koşuşturmalarda
sen yine sıcacık sevginle,
hayata gülümse...
her gecenin sabahında ,
doğan güneşte..
gecenin hırçın yalnızlığını
nasıl örttüğünü,
gör,ve....
her gün sabahı bekle
bütün gece uyumasanda..
sevdiklerin için ,umutla bak hayata
kendime verdiğim öğütle,
belki bir gün mutluluktan ,sevinçten ağlarım
dinmeyen gözyaşlarımla,
ıslatırım yastıktığımı...
belki bir gün,mutlulukla,
çarpacak bu kalbim,
mutluluk uyutmayacak bir gece..
sabahlar olmayacak,güneş doğmayacak,
bir gece sabaha ulaşmak için ,
sanki bin yıl geçecek...
zaman duracak...
ve ben öyle bir günün özlemi ile
her gün umutla bakacağım hayata,
ve bekleyeceğim seni bitmez,tükenmez bir umutla...
-------------------------------------
Yalnızlıkların denizinde boğulurcasına bir nefes alınıp verilir
Tavana dikilir o gözler düşlere bakar
Mehtabın gölgesi düşer göğüs kafesine
Rüzgar eser vurur perdene
Uzaktan bir el uzanır okşar saçlarını
Özlediğini özlersin tüm yüreğinle ey sevgili
Hayatın çıkmaz sokağıdır alır götürü bilinmez diyarlara
Yüreğinize sağlık harika bir eser okudum.Kutlarım...sevgilerimle...