Bu umutsuz aşk ÖL diye emrediyor yükseklerden!!
Şu yaşama arsızlığı yok mu ,
Beni efendim aşkın emirlerine itaatten alıkoyan...
Karanlık dehlizlerde besleyip,
Onursuzluk ummanlarında yüzdüren...

Ne zaman azat fermanıma kavuşma ümidi beslesem ,
Derinlerden bir ses DUR diyor...
Yok öyle sarhoş hayallere yolculuk,
Sen itaatkarsın ben efendin!
Zincirinin götürdüğü kadar uzağa gidersin.

Unutmak mutluluğu, mutsuzluğa kanmak...
Alışmak yeniye , eskiyi gömmek bilincin sümen altına...

Ahhh yaşamak !!!
Ne soyut , ne içi boş kavramsın sen ?!!
Her renge boyayabilirim seni ama bakışlarımla,
Her notanı hatmedebilirim senin namevcut duyuşumla...
Bilmediğim dilden konuşuyorsun benimle,
Lal olmam neyi değiştirir?

Gezindiğin kıraç topraklar,
Benim mutsuz krallığım.
Gezin sür egemenliğini,
Tüm varlığımı sömürgen altına al!..