Son ümit
Yaslı dağların ardından, yine bir gün,
beni yalnız bırakıp, kaçarcasına gidiyor Şeyda gönül, bitkin düşmüş, kan dolan ufuklara, öylece mahzun bakıyor Esen rüzgardan, uçan kuşlardan, son bir ümitle, seni soruyor Istırapla akan gözyaşlarım, yağmur olmuş, beni ıslatıyor Kulaklarımda hala çınlıyor, o, sevda çağıran sesin Sanki ciğerlerimden geliyor, içime dolan nefesin Sensizlik korkusu, büyüdükçe büyüyor; dev’leşip, çığ gibi eziyor beni hüzün ve kederler, dostum, yoldaşım oldu; umutlar tükenmeden, peşime sal, bari gölgeni. |