Hey bayım!
Müsaadenizle ölüyorum
Hemen değil, belki birazdan belki yarın
Kuşlar nöbetleşe ötüşüyorlar duydunuz mu
Sokaklardan elini eteğini çekti çocuklar
Şizofren bir sessizlik var mahallede
Rüzgar bile es geçiyor benli iklimi
Görülmez bir kız oldum
Gözlerim düş kırığı, ellerim mezar taşı
Müsaadenizle bayım, ölüyorum
Ellerime “dünyanın yükünü taşıyamadı” yazın



Kalabalığın pürtelaş koşuşturmasında
Acılarımı atsam yere düşmüyor
Yüzler hep dertli, soluklar kesik kesik
Mutlu değilsin, mutlu değiliz, mutlu değiller
Tüm kişi çekimlerinde olumsuz duygular
Sonra tek el silah sesi duyuyorum kaldırımlarda
Şaşırmıyorum nedense
“Kurtuldu” diyorum, titriyor gamzelerim
Kendi intiharımın gölgesinde yol alıyorum
Müsaadenizle bayım, ölüyorum
Gamzelerime “ az kullanılmış” yazın



Bedenimde Suriye’den irtica eden bir yığın çocuk
Dertlerine ses oluyor kalp atışlarım
Ritmi bozuk kentlerin bombalanış seslerini
Damarlarımda taşıyorum
Kan kırmızısı düşler yerleşiyor bilincime
Hepsini kara deliğime atıyorum
Kimsesizliğin acı çığlığı saplanırken iliklerime
Müsaadenizle bayım, ölüyorum
Şah damarıma “ bombalanan kent çığlığı” yazın


Şimdi ben kime söylesem inanmaz,
Bilmez şiirlerimin kendiliğinden yazıldığını
Kalbimin ellerinde mürekkep,
Ben sus dedikçe hüznü koşturmakta
Ne yapsam da kurtulamayacağım acılardan, belli
Her gece şimşekler çakıyor anılarımın harabesine
Sığınıp taş duvarlara, ağlıyorum
İsrafil’e lanet yağdırıyorum, üflemiyor Sur’u
Azrail’in asasında gözüm
Biliyorum, Araf’ta kalacağım, gözyaşı içeceğim
Belki kovulacağım cennetten, Şeytan’a sığınacağım
Ya da seve seve atlayacağım kızgın nehirlere
Sebeb-i meçhul, varlığı hakikat bir ölüm benimki,
İnanın.





Müsaadenizle bayım, ölüyorum
Yüreğime “ aslında hayatı çok sevdi” yazın




Seda YÜKLER