Şiiriniz, düşünce atmosferinden geçip, kader muammasına dalıp,
gecenin sessiz karanlıklarında dolaşıp,
sıkıntı ve acı hayallerin deryasında boğulup,
yalnızlığın çıkmazından,hüzünlü gecelerde güzel rüyalara daldıktan sonra,
sabrın zirvesine çıkmayı ne güzel murad etmişiniz..

Hüznün bu gecede kalsın bir yerde
Sabrın son demi kalksın şu perde...derken...
Hayatın engellerine çarparak aktıktan sonra..
kevser pınarlarına ulaşmanın aşk ve haycanını yaşamak...ne güzel .

hasret kalmışlığın ve özlem duyuşun bir serencamı gibi şiiriniz..
His var, duygu var, hüzün var, sevda var ama kafiye örgüsü ve ritm biraz eksik kalmış...
Armonisi daha güçlü bir şiir olabilirdi bu.
Hıçkırık sesini, ağlayış ritmini duyabileceğimiz bir şiir.
Her mısraı bizi bu hasret ve hüzün iklimine çeken ve içimize yeniden bu acıklı tabloyu duyuran bir şiir.

Duru bir söyleyişiniz ve içten bir serzeniş var.
Bu kabiliyetinizi kullanarak daha duygu ve düşünce ahengi sunan ince dantelalar örebilirsiniz..
Şiire biraz gizem katarak ve kelimelere iki üç mânâ yükleyerek bu duru söyleyişinizi
deniz üzerindeki yakamoz güzelliğinde örebilirsiniz...
Üzerinde çalışılmış olduğu belli, ama.. istiyoruz ki her şairin şiiri çağ kıskaçında eriyip gitmesin.
Asırları aşsın.. Gelecek nesillere ulaşsın..
Sizde bu kabiliyetin maden ocağı var.
Mühim olan yontmasını bilmek ve o güzellikleri kristalize etmek.
Bunu da başaracağınıza inanıyorum..
Selâm ve sevgilerle