Seni Unuttum


Depremler yaşanırdı
Nabzı dururdu soluklarının
Aşk titrerken deniz gözlerinde kadının
Bir türlü unutamıyordu
Belli ki ömrüne yazılmıştı adamın.

Sadece görmüştü
O yüzden suçluydu gözleri
Hakkı yoktu ağlamaya
Keşkesiz sevmişti kadın
Hayalinde dokunurken elleri
Saçlarını okşardı
Zemheri ayazında
Sıcacık avuçları adamın.

Seni unuttum diyor
Dudağından dökülen kelimeler
Seni... Seni unuttum
Yüreğinin inanmadığı kadar yalandı
Bu ask hiç yaşanmadı
Başrolde
Ne sen ne de ben vardı.

Seni unuttum...
Söylemekten hiç usanmadı
Kendi yüreğiyle hislerini kandırdı
Oysa yakmalıydı
Yakmalıydı kirpiğinden asılan fotoğrafı
Unutmalıydı
Bahtı gibi siyah gözlü adamı.

Seni unuttum
Hatırlamıyorum kahrolası ismini
Öldürürken ikimizi
Güneş vurmadı cama
Dondu kanlarımız
Ve dondu cânım Marmara.
Ben... Ben seni unuttum
Seni… Seni unuttum.

26 Kasım 2011 / NÜS

Ah sevgili!
İki heceli ismin
Dudağıma, zehirli sarmaşık gibi sarılmışken
Hani topuğum kaysa, yanında iken sanki,
İki soluklu bir muammadan ibaretti sevi
Zamanın
En köhne yerine gömerken maziyi.


Çaresiz
Kıyametimi avuttuğum,
Hasretinin en ince noktasından düşecek gibiyken
Sırrına eremediğim bir sebepten ötürü
Birden bire sustun,
Sonrasında ben… Akabinde, şarkılar sustu
Artık hiçbir güfte hatırlatmazken seni
Unuttum diyordum, seni unuttum
Çıkardım düşümden kavruk tenli cismini
Ant olsun ki unuttum …
Silmeyi başarınca gözlerimden resmini.


Oysa...
Cehennemin buz tutmuş niranı düşmüşçesine
Üşüyorken yüreğim
Ne denizler donmuştu
Kaç geminin direği kırılmıştı sayende...
Ah sevgili!...
Ben bile inanmıyorken, tam manasıyla kendime
Bir tek kader inandı unuttum deyişime.
Ve ben….
Ben seni unuttum… Unuttum.






18 Haziran 2013/ NÜS