başladığın yerden iyice uzaklaştığında;

arkanı dönmeden yürüdüğün yollar üstünden,
yıllar geçtiğinde,
unutmayı perçinleyecek kadar kafi geldiğinde her şey,
ve sesler iyice kesilip,
suretler kaybolmaya yüz tuttuğunda,
yüksek rakımlı tepelik bir yerdir soluklandığın,,

derin derin aldığın nefes,
yerini sükunete bırakır,

sonra;

ardına dönüp bakarsın ,,uzun uzuuunn,
uzar gider yollar,,taa başladığın yere doğru ama,
ufkunu kesen çizgiden daha geridedir başladığın yer,
var olduğunu bilip göremediğin bir yerden geldiğini,,bir sen bilirsin,
bir de ,,,,,

derin bir nefes daha alıp;

yürümek gerek,,
yürümek,,
adımlarına hükmedecek kadar kafi bir gerekçenin ardından,
ardına yine dönüp bakmadan,
dizlerindeki takat kesilmeden henüz,
ve ayakların üstünde taşıdığın gövden,
omuzlarına binen yük,
gözlerindeki menzil,
tükenmeden,
tüketmeden ,,

,,

ne diyordum,,unuttum,

mayıs 11,17