Bir günüm yokBir zamanlar çok güçlüydüm Zafer işaretiy di, beynim Dağ’ı devirir Denizi taşırırdım Rüzğarla savaşır Çöl de, oynaşırdım Selviyle boy ölçüşür Kutup yıldızıy’la söyleşirdim Hayat can damarım dı Dostum du güneş ... Koşarken dere tepe düz Atmacaydım Kartal misali At gibi Bir şaha kalkardım Tek sinek için Bu benim ruhumun özgürlüğüydü Pencereler açılırken sabahın, ismi ne Karanlık zorlamazdı Silsilemi Düşüncelerim bekçiydi Yarınlara Severdim velhasılı insan denen muammayı Cengaverliğime tek, sebepti Yaşamak koşulsuz şartsız Süzülürken ömrün yıllarından Galip gelmiş bir amozan var, şimdi Mısralarım da Elbette hazmedilmeyecek cesaretin gölgesin de Pusuya yatmış olsa da, ümıtlerim Yitirmiş olduğum işaretler, tapulu malım Artık hiç kimse için Feda edecek ...Bir günüm yok |