yıllar gecsede yaralar gecmiyor sanki..sadece alışıyosun onla yasamaya..
ve..belkide daha bi büyütüyosun içinde yasananları sorgulayarak..
yoksa bu güzel dizeleri okuyamamış olurduk:)

ne ilahesiymiş ki o ??

ama her neyse senin beklediğini yerine getirememiş olmanın mutsuzluğunu yaşıyordur belki de,,
hani girmiştir bir masanın altına veya bir kapı arkasına,,

insan boşlukta hissedince kendini bilmez ne yaptığını ,
bilirsin bu hal gider intihara kadar,,

belki de boşluktadır tanrıça hala,,
kim bilir,,

Güzel dizelerdi vesselam...

Anladıgım kadarıyla oyle sevmıs oyle sevmıssınkı bır dua ne bıleyım ınancın gercegın o olmus takı sevdıgının ınandıklarınla alakası olmadıgını anlayana kadar sanırım bu yanlıs anlamadıysam

anlamak ne güzel bir şey,
kendisinden önceki tüm karışıklıkları tek sıra düzene koyuveriyor.

Bir puta tapındığımızı anlamamız ise, herşeyde alaa.

Bugün birşeyi anladım. "anlamak" konusu edilince söylemezsem olmazdı.
gerçi bu konuyu detaylı yazmalıyım.

kendi fikrimin çığırını açtım çünkü.

AN.
işte bunu anladım. şimdi ben yazıyorum ya, an dizileri halinde bir sürer gibi görünen eylem içerisindeyim,
işte benim bu eylem içerisinde olduğum an'da, sayısız çokluktaki tüm varlıklarda her birerleri BİR "ŞEY" yapmakta.
eylemler sonsuzluğu belki.

ve bunların topu yekünü de aslında o an için geçerli olacak olan TEK "BİR" eylem.

Yaradan Rabbimiz işte bu an 'da bu tecellileri ile ŞE'EN'inde daim ve kaim.

Bütün idrak de ancak bu kadar.
ve bundan önceki ve bundan sonraki başka başka hayaller yada olası seçenekler hepside yok.

olan-olmuş olan ne idi şu an'da, HER ŞEY'de sadece bu kadar.
Ne geçmiş var, Ne de gelecek.
Bunlardan sözedebilmek zaten KÜFÜR kelimesinin kapsamı demek.

senaryo diye de birşey yok.
olan olduğunda , ne olmuş ise...^ gerçek olan o.
başka bir şey olursa yine olan o şeyden şimdiye kadar söylediğimiz şeylerin geçerliliği altında bahsedeceğiz.

varsaymak yok,
geçenler zaten külli hafızaya kaydedilip hükmü saltanatı sona eren şeyler.
biz onların etkilerini taşımasak üzerimizde, nokta gibi bir AN da yaşayabilen bir seviyede bulunabilsek,

bir büyüğüm var idi,
öyle güzeldi ki,
kendisini ziyaret etmeye gelen herkese,
ola ki kırk senedir tanıyor ve ziyaret ediyor olsa bile,
ilk kez gördüğü bir kimse gibi davranır,
hürmet ciddiyet ve saygı ile ismini sormak ile başlayıp kişi ile yeniden tanışırdı.

Bu bana şunu öğretmişti.
hiç bir saniye bile aynı kişi değiliz.
ölüp ölüp yeniden dirilenleriz diyebiliriz ,
hükmümüz olduğumuz andan başka bir halimize değil, diyebiliriz,
çok şey daha diyebiliriz.

ben bu konuyu yazayım en iyisi,

Övdün mü yerdin mi anlamadım. Yok yok anladım. Ruhu olmayan ne varsa at gitsin çöp kabına.