AMNEZİ
ilkin hafızasını yitirdi bir şiir
unuttu hangi mısraya sakladığını güneşi... sonra bir yağmurda ıslandı mavisini çaldırmış bir gökyüzü, kendi gürlemesinden korktu bir bulut... zamandan kaçtı bir şair kendi kalabalığına saklandı kimseye görünmedi karanlık indi orta yerine gecenin büyüsünü yitirdi bir kalem kendi mahkemesinde kırıldı bu sevda yordu boynunda ilmek.. kendi bileklerini kesti umudunu yitirmiş bir gül kendi kınını kesti yorgun bir kavgada bıçak şimdi hiç bir çocuk ıslanmıyor yağmurda ve hiç bir şiir hatırlamıyor beni... anne... yorgunum dizlerinde uyusam bu gece... şimdi yalnızım... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |