.........................................
.........................................
İsterdim ki senin kollarında
Bulutlara bakarak yürüyeyim
Şehri bir baştan bir başa
İsterdim ki göz çukurlarımdan akıtayım
Yüzünü yıkayacağın suyu
Ama anladım ki bunların hiç bir karşılığı yokmuş hayatımda



Ne günleri sayabildik seninle
Ne de saatleri kurabildik aşka
Bir ömür gelip geçerken
Acıların ödünç kaldı yüreğimde
Çökerken dağlarıma bulutlar sessizce
Yaslanır kalbim dağların puslu yamaçlarına



Bilemedim ki saatler vururken zamanı
Ben kaybediyordum seni
Azaldıkça azalıyordu kanım damarlarımda
İşte bu yüzdendir aşkdan yorgunluğum
İşte bu yüzden şiirler sığdırıyorum bir kelimeye
Bir tek yokluğunu sığdıramazken kalbime
Ve bu yüzden çöker göğsüme her gece tavan
Belki de bu yüzden dudaklarımın söyleyemediklerini
Yazıyorum satırlara



Her yağmur yağdığında
Yokluğun basar şiirlerimi
Şehrimin gamzelerini doldururken yağmurlar
Saplanır kirpiklerin göğsüme
İşte o zaman başlar bütün kuşlar ölmeye



Duyabilseydim dilinden tatlı bir kelam
O bile yeterdi mutlu olmama
Ne bir acı kahve içmeyi beklerdim ellerinden
Ne de bu gece seninim demeni


Düşüyorum şimdi hayatın yakasından
Ölürken yüzümdeki gülüşler
Ağlıyor içimde evlatlık sevdam
Ruhum Azrailin avuçlarında
Aşk yetmezliğinden ölür birazdan


İşte o zaman saçların kimin gözyaşıyla ıslanırsa ıslansın



Nasıl anılarıma senli resim çizdim ben
Bütün şiirlerime seni nasıl yazdım ben

Madem ki aşkdan yana iflah olmaz yarayım
Bırak da medet derman ecelimden arayım