Ne kadar sevmişim, seni ne kadar,
Darılıp ta sana küserim sandım.
Bu sevda bitmezmiş mahşere kadar,
Selamı sabahı, keserim sandım.

Hiç yoktan var oldu, aşkımla davam,
Gönül izin vermez başımdan savam,
Ne olduysa birden değişti havam,
Deli poyraz olup eserim sandım.

Senden ayrılmanın yolunu bulup,
Kahreden sevdayı anlından vurup,
Kalbim perçinlenmiş, bunu unutup,
Kurtuluş yoluna düşerim sandım.

Olmadı, olmuyor sensiz sevgilim,
Pişmanlık yüzünden tükendi pilim,
O günden bu yana lal oldu dilim,
Ateşin olmadan pişerim sandım.

Sana nasıl kıyıp dişler biledim,
Aşktan özür dile, bende diledim,
Niçin sabırsızdım, neydi ivedim,
Hislerime mezar, eşerim sandım.

Seninle mutluydum, senle şendim de,
Kalbime hükmeden sanki bendimde,
Kerametler gördüm kendim kendimde,
Aşkı, ürettiğim eserim sandım.

Ümran Çetin