BANA DA AÇ BAĞRINIBana da aç bağrını, ebedi yatak; toprak Çürürken kemiklerim, hazan misali yaprak Karanlıkları tattır, dünyada yaşanmayan Evlat gibi kucakla, sımsıkı sarılarak Haşre kadar beklemek, boyum kadar çukurda Can özümü terk eder, ruhum sonsuz firarda Ömüre nokta koymak, yaşamım bitti deyip Ne oluyor bilmemek, bensiz yalan dünyada Şu uzanan sen misin, musallanın üstünde Garip bir burukluk var, cemaatin hepsinde “Nasıl bilirdik seni” birazdan sorar imam Helallik ister bizden, hak kalmasın kimsede Toz kondurmazdın hani, kıymetli elbisene Hep şey dünyada kaldı, sarılınca kefene En sevdiklerin indi senden önce çukura Kucaklarında indin, döndürdüler kıblene… En sevdiğin evladın, kürek elde çalışır Herkes acele eder, birbiriyle yarışır İmamlar Kuran okur, bir yandan salavatlar Amin esirgemeyen diller dile karışır Fani dünya derlerdi, derlerdi inanmazdın İnanırdın belki de hiç kaale almazdın Şimdi alem değişti, başka bir yaşamdasın Elinde olan nedir, olsa da yapamazdın Müminin en etkili silahlarından dua El açıp amin dedik, ulaşırsa ruhuna Mezar taşın üstüne, doğum ölüm tarihi Birde her okuyandan, en azından Fatiha… 30/11/2007 Necati ŞİMŞEK Ankara |
en azından Fatiha…
Amin!
Tebrik ederim...