ÜMMETİN UMUDU SEN

Cehalet karanlığı zulme çanak tutarken,
Güçlü olan garibi vahşet ile yutarken,
İnsanlar birbirini köle diye satarken,
.....Mekke ufkundan doğdu adaletin güneşi.
.....Dünya tarihine bak, ne dengi var ne eşi.

Rabiul evvel ayı, on ikinci geceydi.
Doğumu müjdeleyen her mucize yüceydi.
Aşk denilen güzellik bilinmeyen heceydi.
.....Hak namına ne varsa seninle hayat buldu.
.....Yolundan yürüyenler felaketten kurtuldu.

Kalp gözü kör olanlar, gelişini görmedi.
Şeytan inat ettirdi, hidayete ermedi.
Cehalet saltanatı asla huzur vermedi.
.....Zulme karşı olanlar hep yanında saf tuttu.
.....Mekke’de Medine’de gölgeliğin buluttu.

Tertemizdi hayatın lakabın oldu emin.
Sana âşık gökyüzü, sana meftundu zemin.
Ümmetin umudu sen, müjdesisin Âdem’in.
.....Gelişinle can buldu kırık dökük gönüller.
.....Ten kokunu kıskanır cihanda açan güller.

Gül yüzünü görenin kalbinde gül açardı.
Sesini duyanlara, sözün huzur saçardı.
Münafıklık yapanlar köşe bucak kaçardı.
.....İsmini söyledikçe kalbimiz huzur bulur.
.....Sünnetini yaşayan cehennemden kurtulur.

22/01/2013 Yaşar TAŞKESEN.

Bu gecenin anlam ve ulviyetine uyan, çok güzel bir eser okudum.Bu güzel şiiri yazan değerli kardeşim Yaşar Taşkesen Beyefendiyi ve güzel şiirini gönülden kutluyorum.Kandilin mübarek olsun değerli kardeşim puanım tam.Yunus diyarından selamlar.