Yine efkar bastı, çıktım en yüksek tepeye,
Seyre daldım geceleyin yanan ışıkların,hoş görüntülerine,
Gece o kadar güzellerdi, parlayan yıldız gibiydiler sanki,
Ama gündüz olunca kimsenin umurunda bile degillerdi....

Gece; sırlara gündüz görünmeyenlere örtü,
Efkarlı olanlara bir limandı, sert fırtınalarda kucak açan,
Ayın yıldızların ve lambaların aşkı, güneşin düşmanıydı gece,
Aşkın, sevdanın özgürce sesiydi gecenin bütün incelikleri....

Hayallerimle başbaşa dertleşme zamanıydı gece,
Resmini oluştururdum parlayan yıldızlarla senin,
Toplardım ayın etrafında yıldızlardan yaptığım seni,
Mehtap bile kıskanırdı çizdiğim resmini....

Sonra şafak agarmaya başlardı saatler sonra,
Gece karanlığı düşmanına kucak açardı ansızın,
Tan yerinde sarmaş dolaş olup, veda ederlerdi birbirlerine,
Dünyanın düzenine ayak uydururlardı istemeden....

Hayatta böyleydi işte; istem dışı hareketlerle,
Mecburiyetlerle yaşamak,sevdiğinden ayrı durmak,
Sevmediğin kişilere gülümsemek ve kucaklamak,
Yeni doğan güne umutlarla, hayallerle merhaba demek.....

MEHMET ALİ AŞCI