her zaman ki gibi ustalığını konuşturan yüreğe yazan ele en kalbi teşekkürlerimle...

Kahverengi;toprağın ve doğallığın rengidir.Ayrıca dostluk sadelik,ciddiyet ve metanetin simgesidir. Ama şairin dünyasındaki yeri ise daha farklı.Kutluyorum güzel dizeleri.Selamlarımla.


ŞİMAL34 tarafından 8/31/2012 10:28:29 PM zamanında düzenlenmiştir.

Omuzdan aşağı saçların tel tel
Gülüver gözlerin olmasın sel sel
Arada ne olur yanıma gel gel
Allahına kurban kahverengilim

Yanağına sinmiş balların özü
Dudağın andırır ocakta közü
Dilinde sevdanın en tatlı sözü
Allahına kurban kahverengilim

Yüreğine sağlık, gönül gözün hep açık kalsın, kalemin susmasın hemşehrim..

Sarılar yeşiller allar kıskansın
Allahına kurban kahverengilim
Beyaz çiçek açan dallar kıskansın
Allahına kurban kahverengilim

O ne asil duruş o nasıl bakış
Öyle güzel durmaz kilimde nakış
Sıcaksın dokunsan erir karakış
Allahına kurban kahverengilim


//Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...
ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN//


//Başımdan bir kova sevda döküldü
Islanmadım, üşümedim, yandım oy!
İplik iplik damarlarım söküldü
Kurşun yemiş güvercine döndüm oy!

Yağmur yorgan oldu, döşek kar bana
Anladım ki kendi gönlüm dar bana
Alev dolu bardakları yâr bana
Sunuverdi içtim içtim kandım oy!

Sevgi ektim, naz biçmeye çalıştım
Ne zamana, ne kendime alıştım
Kırk senede yedi hasret bölüştüm
Yedi dünya bana düştü sandım oy!

Gönül şahinimi yordum gerçeğe
Sonsuzda yüzümü sürdüm gerçeğe
Teselliden kanat kırdım gerçeğe
Tecellinin sinesine kondum oy!
ABDURRAHİM KARAKOÇ//


Güzel duygular yazılmış kaleminizden.Büyük keyif alarak
okuduğum mükemmel bir hece şiiriydi.Şiirinizi sevginin
gücü güzelleştirmiş.Şiire kattığınız güzellikler için
teşekkür ederim.Yürek sesiniz çok güzeldi,tebriklerimle.
Saygı ve selamlarımla.

Ne güzel bir sesleniş, ne güzel dilekler..

Böyle bir sevda olamaz gibi geliyor insana..

Mükemmeldi, gıpta ettim..

Keşke böyle bir hece şiiri yazabilsem.

kutlarım, saygılar...

Değerli kaleminizden inciler dökülmüş üstadım
duygulu harika bir şiirdi.Kaleminize yüreğinize
sağlık tebriklerimle saygılar sunuyorum..

Hocam çok güzel yazmışsın ...
Renkler serseri mayın gibidir.
Bir bakarsın basmışsın üstüne.
........
Kahverengi .... Eyvallah ..
" Dudağın andırır ocakta közü "
..Mükemmel teşbihler ...
Teşekkürler, tebrikler..
Selamlar,
Gözüne acı yaş değmesin ...