Dolanıp dolunayın kanadına,uçmak istiyorum,,,


* * *

Lâkin bırakmadı hayat...

Duyduk ki, güvercinleri kurşuna dizmişler arka bahçede...

Gülleri kesip, dikenleri büyütmüşler korku be*lâsına...

Toprağın bire bin verdiği ülkede mayın döşemişler sevdaya giden yollara...

Aşklar uzak, sevişmeler tuzakmış.

Dişlerinde kalleş ışıkların pa*rıldadığı kurtlar, çeteler halinde boğazlayacak kurban arar olmuş*lar dolunay geceleri...

Pas ve küf kokuyormuş eski*den nergislerin açtığı sokaklar...

Öylesine büyükmüş ki sis perdesi, ne yakamoz görüyor*muş gözler, ne çoban yıldızı...

Güneş ülkesi, çocuklarını gömüyormuş lanetli karanlığın koynuna... ve öfke büyüyormuş sevda toprağının ana rahmin*de...

Doğa ne kadar cömertse, ha*yat o kadar bencilmiş evlâtlarına karşı... Bolluk içinde aç, varlık içinde yoksul, denizler ortasında susuz yaşar olmuşlar.

Ve ülke, aldırmadan doğanın gözkamaştıran büyüsüne, doludiz*gin koşuyormuş ölüme..

Prangalar... savaş tamtamları... ve ağıtlarla...


* * *


Dolunay, Samanyolundan ışıklarla eteklerinde; "Haydi" diyordu penceremin dibinde; "Haydi... ebedi baharın ülkesine..."

Lâkin dolunaya inat; öylesine bitkin ve naçar ki hayat...

Kopamadım akşam haberlerden.... dünyevi kederlerden... kelepçelerden...

Açıp penceremi, salıverdim dolunayımı, Cahit Külebi'den bir şiir fısıldayarak kulağına:

"Bir gün geleceğim / Alıp şu başımı / Bir gün geleceğim

"Belki de Haziran / Bulacak naaşımı / Belki de Haziran..."

Haziran, bir ozanın naaşını kaldırırken, dolunay eteklerinden efsunlu yıldızlar saçarak uzaklaştı.

Bakakaldım peşinden...

Ne gözümü alabildim... Ne göze alabildim...

Can Dündar
nefis bir ziyafetti,kutluyorum engin yüreğinizi,,,,,
saygılar_________________________