Çöpleri didik didik didikliyorum
Kirli çuvalıma dolduruyorum
Orta direk hanelerde yer bulamayanları;
Çöplükten hergün yeniden… Yeniden doğmak için.
Paslanmış eskileri ben topluyorum
Seyyar tezgahıma dolduruyorum
Çağdaş, yeni zamanlarda yer bulamayanları;
Geçmişte hergün yeniden… Yeniden ölmek için.
Ellerim de var kollarım da var benim,
Balık tuttuğum da olur, tükürdüğüm de…
Bir kırmızı kazağımsa olmadı hiç, bir kez olsun…
Çünkü dalga geçerler, ona erkek demezler…
Gözlerim de var kirpiklerim de var evet,
Kırpışırsa da onlar sizinkiler gibi,
Başka şeyler görürler şu kocaman dünyada,
Başka şeylere kapanırlar… Başka şeylere açılır…
Fırsat buldukça, bir de cam siliyorum
Boyalı ceplerime dolduruyorum
Yolda, camdan uzatılan demir paraları;
Akşamları evime, yürüyüp gitmek için…
Kimi zaman şerbet, ayran satıyorum
Bardaklarınıza yeniden dolduruyorum
Özlemlerimi, hastalıklı günlerimi, burukluğumu;
Sabahları yeniden işbaşı yapmak için…
Ne çok şey var, doldurul’cak, dünyada…
Ne çok şeyi hep ben… Hep ben dolduruyorum…
Yine de dolmuyor… Boşalmıyor yine de dünya…
Doldurup boşalttıklarınıza dikkat ediniz…