çok şeyler düşlersin beyaz bir örtüden...
bazen bir beyaz perde yaparsın hayatının senaryosuna,
tüm sevdiklerin figuran olur
kalbindeki aşkını ve kendini başrol yaparsın,
o beyaz perdeye
ve hayatı akışına bırakırsın ,
herkez rolunü oynar
ve sen mutlu sonla bitirmeye çalışırsın,
o beyaz örtüden yaptığın perdene.
çok umutlar yüklersin beyaz bir örtüye..
her umudun arkada bıraktığın kötü günlerin,
hataların ve ölümsüz olan korkularının üzerine,
beyaz bir örtü çekersin,
kaybolur gider o beyaz örtünün ardından,
umutsuz olarak yakalayan tutsaklıkların.
çok anlamlar yüklersin beyaz bir örtüye...
hayatında vazgeçemediğin yarenlerinin sevdiklerinin aşklarının,
kalbi durduğunda...
bir mevtanın üzerine örtülen bir bez parçası olur beyaz örtün,
bazen bu beyaz örtünün altındaki,
annen olur baban olur,sevgilin olur.
Belki örtmüştür beyaz örtün o mevtanın yüzünü,
saklayamassın o sevdalardan kalmış dünleri,
ama yarınlara inat hepsi beyaz örtünün ardında kalmıştır.
çok tövbeler saklarsın bir beyaz örtüye...
kalbindeki onca günaha,yanlışlara ve ihanetlere,
genişçe bir beyaz örtü açarsın kalbine,
her şeyi sil baştan yeniden yaşamak için,
örter örtmesine beyaz örtün bu olumsuzlukları,
ama acılarını saracak bir bez parçası dahi bulamazsın,
sürer gider geleceğe acıların,
beyaz örtünün masumluğunun yoketmişliği avuntun olur.
çok vazifiler beklersin bazense beyaz örtünden...
onun için parçalara ayırmak gelir her yere yetsin diye,
bir elvedanın ardından sallamak için bir mendil,
bu mendile birde anlam yüklersin göz yaşlarını silsin diye,
yada kanayan yarana basacak bir sargı bezi.
kanını durdurmaya birebirdir ama,
içindeki acıların,yaraların kanını durdurmaya yetmez,
sen sadece avunur durursun beyaz örtüden bir parça ile.
ve geceleri hayaller sararsın beyaz örtüne...
hani sağa sola dönüp uyutmayan hafakanların boğduğu gecelerine.
silinsin istersin beyaz örtünle maziden kalma paçavraların.
aşk dolu yeni hayatlar hayal edip,gerçekleşmeyen hayallerini,
gömsün istersin beyaz örtün kefen olarak toprağın dibine...
(anqebut)