ÇOCUKLUK SAFLIĞIeskiden küçükken ben minicik bir çocukken ayağımda don tutmazken burnumdan sümük akarken çamurda misket oynarken tasayı derdi tanımamışken dünyayı yalnızca doğduğum yer sanırken ilimden ilçemden haberim yokken ilk okula başlarken okulda öğretmenim döverken arkadaşlarıma öfkelenip söverken işte o yıllarda ben… annem babam öğretmenim konu komşu büyüklerim ne söylerler ne yap derlerse çocukluk saflığı ile doğrudur derdim yıllar geçti altından su geçen köprülerin yenisi yapıldı gönül bazen bir güzele kapıldı değiştik olgunlaştık çağdaşlaştık! aynı apartmanda merhabasız yıllar terör tetikçilerine emanet sokaklar yollar şakır şakır su dökülen balkonlar birbirinden kuşku duyan insanlar yalanlar dolanlar şeytanın bile aklına gelmeyen planlar işte bütün bunlar güzel yurdum insanında salt değişmeyeni gösteriyorlar istisnasız değil elbet gerçekte emeğini yüreğini her şeyini ortaya koyanlar da var ancak bunlar azınlıktalar inancınızı yitirmeyin derim elbet bu böyle sürüp gitmeyecek gün gelecek karanlık bitecek özgür bir ülke ve dünya olacak ancak sırt üstü yatmakla olmaz herkes elini taşın altına koyacak .. . |
Saygılarımla.............