Hudutsuz HüzünlerEyvâh bu ömre, geçti ziyânlarla ân be ân. Hicrânla titreyip giderek soldu Kehkeşân. Yırtıldı Gök ve Ay, mayi tüllerde kaldılar. Neden soluk Güneş, ziyasından mı çaldılar. Buhranlı gönlümün meramından mıdır nedir Toz pembe dünya şimdi karanlık ve köhnedir Oynardı çırpınıp kelebekler bu bahçede. Çağlardı aşk sebîli o müstesna lehçede. Bedbaht, hatırlayıp yadigâr o günleri Her dem yaşar ruhum bu hudutsuz hüzünleri |
Tebrik ediyorum.