Endişeli Bekleyiş...
gecenin bir vakti
uçurumun kenarında buldum kendimi içimdeki duygular dönüştü birden bire nefrete. kalmadı ne özlem nede bir sevgi sahteydi belkide o mahsum gülüşler yıkılıp kaldım öylece. pişmanlığın sesleri çınlasada kulaklarımda gözlerimde nefret akıyor şimdi. kendi kendine mırıldasanda ölümün sesizliği kaldı içimde kavuşmak artık hayal bir kere. duvar diplerinde gezerken gölgelerim kavuşmanın endişesiyle yorulduğumu hissetirdin bana hüzünlü gecenin sonunda. her sabah uyandığımda güneşin sesizliğinde hayalini kurarken şimdi olnarda ortak oldu artık nefrettime... Hüseyin YANMAZ 15/04/2012 |
Kutluyorum.