Hepimiz aynı kentin çocuklarıydık
Yüzümüz bir ve esmer
Sözümüz bir ve vurgun
Düşlerimiz bir ve sonsuzdu…
.........................................
hepimiz aynı kentin çocuklarıydık
esmer ellerimizde saklanırdı güneş
gözlerimizde geceden kalma yakamozlar
düşerdi bakışlarımızın ötesine
esmerdık sarısın
bırazda kumraldık işte
yanık buğday tenimiz vardı
be birde masum gülmeler yüzümüzde
çocuktuk işte al yanaklarımız vardı
keder den uzak yüzümüz aydan öte
ama ürkektik brazcık
korkardık sokaklarda yıtmelerden
o yızden hiç ayrılmazdı ellerimiz
hep elele dolaşşırdık
hatta saklambaç ta hatta kör ebede
ve bilirdik
zaman gelecek büyüyeceğiz
ve çalınacak yüzümüzdeki tebesümler
yitecegız kırlı sehrın sokaklarında
ezılecegız hasret zulumlerınde
belkide savaşlar görecegiz
ekmek savası
aşk savası sevda savası
ama ıllada olacak namus savası yüreğimizde
kavgalara düşecegız
yumruk yumruga bu hayat seruvenınde
ve aglayacagız
şimdi..aynı kentlerın cocuklarıyız ama
gun gelecek ayrılacak ellerımız ıstemesekte
ve canşırah kavgalarda yaşlanacagız
ve özleyecegız ..
gozlerımızden yansıyan yakomozları
saclarımızı dagıtan ılıman ruzgarları
hayat bu işte

................okudum ama okuttunuz dost kalem yazmadım ama yazdırdınız ıstemeden senı ve kalemını kutluyorum tebrıklerım cokca olsun selam ve saygımla