EL-MUİZ izzet verir, has kullara mahsustur
Aziz kılar onları, şefkat muhabbet gani,
Rabbin çizdiği yolda infak olmalı düstur
Ruh yücelir katına, kimse olamaz mani.

MUZİL zelil edici, zillete düşüren O
Hor ve hakir olmaktan sakınmalı her insan
Uyma nefse şeytana, kulları şaşıran o
Kalpler Hak’la dolmalı, Hakça olmalı lisan.

SEMİ işiten kulak gönüllerin sesini
Güzel düşün hoş söyle, Onunla ol her zaman
Niyazını duyan O, boş etme nefesini
Sonra pişman olursun, mahşerde olmaz aman.

BASİR gören gözüdür her olanı biteni
Karanlıkla aydınlık fark etmez onun için,
Hem görür hem işitir ıssız çölde yiteni
Günahları işlerken gafil olman da niçin?

HAKEM hükmeden olur, hem de hikmet sahibi
Biz kulların sultanı Hüvel Baki O vardır,
Şah damardan yakındır, yoktur onun naibi
Hikmetinden sual yok, seven kuluna yardır.

ADL onun şanındandır, adaletin nirengi
Doğru ol hakkı yeme, hisse al nefhasından,
Hem vebalin sevabın mizanda olur dengi
Temiz çık ecirle çık hayatın safhasından.

24.03.2012
H.İbrahim SAKARYA

Hüvel Baki: O ölümsüzdür.
Naip: Yardımcı, vekil
Nefha: Güzel koku, esinti
Safha: Evre