Dün gelip okumuştum şiirinizi de sanırım bir bayimle ilgili sorunu çözmek için ayrılmıştım sayfadan,
ya da o an ne yazacağımı tam olarak kestirememiştim...

Eeee pembeye boyanmak o kadar da kolay değil tabi, emek vermek gerek öyle değil mi efendim...

baba evinden çıktınız, yani eviniz ayrıldı...Önce yeni evinize, yeni şartlara yeni çevrenize alışmaya çalışırsınız
çevrenizde belki pek bir şey değişmemiştir ama gene de yabancılık çekersiniz, mesela her sabah sizi uyandırmak için odanıza gelen insan değişmiştir, çayın ekmeğin suyun masa örtüsünün kokusu, kullandığınız çatal kaşık bıçak, tencere tabak v.s.

değişmiştir işte hepsi, belli etmezsiniz ilk andaki hoşnutsuzluğunuzu, anne ve babanızı ararsınız, annenizin tülbentindeki ter kokusunu, babanızın ellerindeki tütün. İç çekersiniz, kimseye fark ettirmeden bu halleriniz bir süre daha devam eder, taa ki evin içinde ciyak ciyak ağlayan bebeğin sesini duyana dek.

Hadi bakalım önceki gibi rahat davranın anne-baba oldunuz, yok öyle yağma büyüdünüz arkadaş, sorumluluğunuz katlandı ona göre...!!! Dedi beyninizin içinden bir ses, hatta işaret parmağını havaya kaldırarak...

Sonra mı...?

Ayda ya da yılda bir kere gidebilme şansını bulduğunuz baba ocağında ilk günler uyku tutmadı, sabah rahat edip edemediğiniz soruldu belki, iyi rahattı ama uyku tutmadı gibi bir cevabınız olacaktır tartışmasız, oysa yıllarca kapısından milyon kere girip çıktığınız baba ocağınızdı neden uyuyamadınız dersiniz...?

""""Evinizi özlediniz arkadaş""" bunun başka açıklaması yok ki...Ayrılık da neyin nesi...

İçtenlikle kutluyorum sayın ERTÜRK, bu şiirin altına yazabileceğim çok şey var ama hepsini buna yazarsam, sonraki şiirlerinize bir şey kalmama ihtimali söz konusu...

Saygılar emeğinize ve yüreğinize...

(Umarım ne olur bir daha bana yorum yazma demezsiniz...çok uzun yazdım ya o bakımdan, hoş deseniz de bir şeyi değiştirmez ya...)

Bu güpgüzel ailenize sevgi ve saygılarımı söylersiniz değil mi...?