ASALAK
Sarmaşıklar ve güller, bir de çınar ağacı
Bu güzel bahçemizde , birlikte yaşıyordu Muhteşem duruyordu, orda çınar ağacı Sarmaşıkları bile , sırtında taşıyordu Göklere uzanırken, eğilmezken hiç yere Bir gün bu ulu çınar, kurudu birden bire Yaşlılıktır diyerek, boyun eğdik kadere Kuruyan her bir dalı, çaresiz düşüyordu Güller de sararmaya, başlayınca aniden Olmalıydı mutlaka, yaştan başka bir neden Bir şeyler yapmalıydım, hiç vakit kaybetmeden Aklımda binbir soru, cevapsız koşuyordu Sarılmadan ağaca, duramayan ayakta Sarmaşıklar boğmuştu, köklerini toprakta Vicdan olmazdı elbet, böyle bir asalakta Şimdi de güllerime, mezarlık eşiyordu Söktüm attım onları, çok zayıftı kökleri Arsızca çoğalması, ürkütür korkakları Bir gidip bin gelse de, temizle toprakları Güllerim artık benim, yeniden ışıyordu |