Birgün yemek yerlerse, birgün karınları aç
Hastalansa bakan yok, kimsesiz ve bi ilaç
Onlar sıcak yuvaya, onlar şefkate muhtaç
Köprülerin altında yatar sokak çocuğu

Birgün olsun gülemez hergün dert, hergün çile
Kimse dinlemez onu sorunlar gelmez dile
Kötülerin eline düşer öğrenir hile
Çırpındıkça çamura batar sokak çocuğu

Çöplükden ekmek arar, belki bir parça şeker
Hırslanır yüreğine kin ve nefreti eker
Bazen koklar tiner’i bazen de bally çeker
Kendini yerden yere atar sokak çocuğu

Bir çoğu çekingendir insan görünce kaçar
Biraz sevgi verilse etrafa neş’e saçar
Unutur dertlerini yüzünde güller açar
Bazen de kaderine çatar sokak çocuğu

Birazcık ilgi yeter istemez köşk, saray’ı
Birlik olup silelim alındaki karayı
Saralım amansızca kanayan bu yarayı
Yoksa esrar, eroin satar sokak çocuğu.

.