Suskun gecenin delen bakışları altında
Kuşatma sabahlarına uyanıyorum
Benim kadınlığımın gölgesi düşmemişse odana
Şafağın gelişinde değildir kabahat
Dur ve kendini çek hesaba...

Adımı toprak koymuş anam
Bir bahar ikindisinde düşmüşüm bedeninden toprağa
Yağmur sonrası nasıl kokarsa toprak
Öylesine hasret kokuyorsun derdi

Özlemleri alıp da koynuma
Yağmurları tutukladım sonsuzluğunda zamanın
Bir gün düşerim belki
Çoğul gecelerinin yalnız saatlerine

Bir kırbacın keskin ıslığında dinledim sesini
Yapıştım yakasına sıratın
Sen mi yoksa ben mi keskin
Hangimiz daha zor
Hangimiz daha acımasız
Cevap veremedi
Sustu...

Cehennemin gözyaşları düştü avuçlarıma
Zebaniler ağıt yakarken vefasızlığına
Sabır ninnileri okundu
Ezan niyetine kulağıma
Adım konuldu bir bahar sabahında

Toprak...

Bir ikindi çılgınlığında çağırdı beni
Koynunda dindirmek için acılarımı.


Eylül GÖKDEMİR/Asimaral...26.09.2007