Bozuk bir hayatın ikinci sınıf aşklarıymış payımıza düşen


Kumlara çizdiğim mutluluk resmimi
İlk dalgayla yitirdim anne
Koştum hayallerimin peşinden düştüm
Dizim değil yüreğim kanadı anne

Sustu tüm seslerim
Avaz avaz bağırdığım
Boğazımda düğümlendi cümlelerim
Sen fısılda yüreğime anne


Diz çöktü bir aşkın önünde bu arsız yüreğim
Feryat figan şiirlerim
Üryan kaldı dualarım
Dualarında benide an anne


Düşlerim düştü yerlere
Yokluğunla kanadı yüreğim derinde
Çocuksuydu sevmelerim gülüşlerimde
Acılarım büyüdü gözyaşlarımla anne


Yasaklandı bana çok sevdiğim bu şehir
Ayrılığın adı istanbulu etti zehir
Boğaz köprüsü gözlerimde ömürlük seyir
Tut ellerimden bırakma anne


Yoruldum artık kalmadı mecalim
Tükendi ufuktaki tüm beklentilerim
Hangi kör kuyudayım bilmiyorum
Karanlığa gömüldü gözlerim
Ölüyorum ben anne