Ardında bıraktığın kirli çakıl taşları
Hayalinde yeniden parıldarken bir zaman
Kurşunların sesinden şarkılar duyacaksın

Yıldızlardan seçersin bıraktığım izleri
Dilenen çocukların yalvaran gözlerinde
Bir otobüs camından yüzüne dokunurum
Denizin mavisinden dalgalarla gelecek
Balıkların sırtında hüznümü gönderirim

Gururla başakların boy verdiği bir zaman
Solgun bir papatyanın yaprağında büyürüm
Beni sana hatırlatmanın bir yolunu bulurum

Sonsuzluk kadar derin enginlerden gelirim
Bir sonbahar akşamı gün batarken şehirde
Kalbine gümüş rengi huzmeler gönderirim
Kuru bir yaprak gibi sararan yüzün düşer
Yorulur bedenini bir duvara yaslarsın
Uzaklara yeniden uzaklara dalarsın

Sözcüklerin tükenir suskunluğun olurum
Beni sana hatırlatmanın bir yolunu bulurum

Ansızın şiirlerim dolanacak diline
Aynada sana düşman bir suret olacaksın
Parmakların kızaran yanağını örtecek
İplik gibi incecik ruhundan kopacaksın
Sızlayan yüreğine dokunurken usulca
Nabzında zakkum gibi sözcükler duyacaksın
Yüzüstü kapanırsın buz gibi yastığına
Her solukta sessizce adımı anacaksın
Ve ıslak gözlerini yumarken yalnızlığa
Karanlıkta yeniden yüzümü bulacaksın

Beyhude bir düş gibi mevsimlerle giderim
Yangınım alev alev bana yoldaş olacak
Tutaşan yüreğimi aşka kurban verirken
Gözden uzak bir yerde sessizce kül olurum

Bir serçe kanadında sana mihman gelirim
Rüzgarlar saçlarını nefesimle uçurur
Bir yağmur damlasıyla pencerene vururum

Karanfilin gizlenen kokusunda dururum
Beni sana hatırlatmanın bir yolunu bulurum