72 saatlik bir kelebek yaşamının koca bir ömre yansıtılması temasında,zarif bir şiir..Hayaller,yaşanmışlıklar ve çokça da yaşanamayan özlemler...Bir kelebek özgfürlüğünde,kısa ama mutlu bir yaşamın tamtam seslerinin sözegelimi...Ne kadar da güzel yansımış sayfaya...

Diğer şiirlerinizde de olduğu gibi,bu şiirinizde de,anlatımın kendine özgü bir iç dinamiği var...Pek çok dizede duygusal bir iletişim kurarken okurla,aynı zamanda tekniksel olarak da basit çerçeve kural alınarak,kendi bünyesinde bir nevi sufistik bir algılamayı da beraberinde getiriyor..Gerek düşünsel,gerek de duygu yoğunluğunun birbiriyle harmanlanması,ortaya çıkan eserin zevk ile okunmasınıu sağlayan en görünen özellik bana göre...Bu normu yakalayabilmek,oldukça zor ama,sizin bu bağlamda basitsel bir yorum farkınız ile,bu çok kolaylaşmış gibi görünüyor kaleminizde....

Bezgin ve yaralı ifadeler ile,bir kelebek kısalığında ömrün,ona rağmen daha konacak çok dal var,haydi durma,ölmeyi bekleme betimlemesi ışığında,kuvvetler dengesinin birbiri ile çarpışmasından,galip çıkanın yine "umut" olduğunu gözlemledim ben anlatımınızda...Her ne kadar geçmiş yıkıcı ve gelecek de kısa görünüyor gibi anlatılsa da,hala bir umut olduğu ve geçmişin unuttuuralibileceği gizli bana göre,satır aralarında....

Düşündüren,bir kelebek kadar nazik ve narin,usta kaleminiz ile doruklarda bir şiird Ayşe hn...Yürekten tebrik ediyorum...Selam ve saygımla...