Cehennem Kapıları
Rüyada sanmıştım kendimi
Oysa sahici bir cehennem. Ateşlerin içinde sarıldık. Kömür karası teni Gecenin kardeşi sevdiğimin. Yıkıldı tüm evler bir bir Sevdiğini arayan kadınlar gelince. Son nefesini verirken rüzgar Okşadı yaprakların tenini.. Ve kıyamet koydular adını Kurşun yağmur gibi İşlerken yüreklere.. Işığını söndüren yıldızların Tüm dağa,taşa olan sitemi Nehir kıyılarına salmıştı kendini… Ne varsa her şeyi gördük Bir tek nasıl öleceğimizi bilemedik Beklide bunu bilseydik O zaman tanrıları sevmezdik.. Ahtapotlar,kuşlar,ve masallar Birer matem havasında Ölü çocukları taşıdılar. Toprak; Kül tarlası ve acılı Şu zavallı anaların ağıt’ı Zebani kulağına gidince, Sıyrıldı elbisesi kadınımızın, Kurbağa ve kahkaha seslerinde Ay parça parça savurdu külünü, Söndü ışığı lacivert renkli kadının, Irzına geçilen ki; yalnızca güneşten doğanlar. Bir yanımız tutuşurken,alevler içinde Bir yanımız yatırıldı yere, sere serpe, O gece cehennemin gözlerini gördüm, Gözler ki; armağan etmiş bize ölümü Ama kuşkusuz kurtuluşu da, Çünkü hala yananlar var Yandıkça bağıran adamlar ve kadınlar Bir birlerine son defa baktılar.. Şam,beyrut,filistin ve ülkem Yüz yıllardır ateşte dir kirvem.. |
kutlarım kaleminizi.