DOĞRUCU DELİ KIZ
Doğru söyledi dokuz köyden kovuldu
O kovulan en sonuncusuydu Sürgünde ne yurt ne yürek buldu Seyyah oldu dolaştı durdu Viran gönlü açmadan soldu Deli kız dediler ona Lafını sözünü bilmedi Kimseleri beğenmedi Alaycı üslûbu lâl değildi Deli kız susmadı soytarıya Kendini bi halt sanana Dokuz köy onu kovsada Bildiğini okudu hinsiz Deli kız deli gibi sevdi bir zamanlar Gitti hayallerinin peşinden Bi-çare deli divane ettiler Umut kundaklı sırdaş edindi hayalleri Yüreğini köşeye sıkıştırdı Onsuzluğun en kuytusuna Boynu bükük çığlıklara uyandı Yırttı geride kalan enkazları Perdesizdi deli kız Onun için matemlere girdi Siyah gecenin koynunda Yoruldu hayata yılgın Ateşinin külleri arasında Varlığındaki yok oluşunla onun Zincirli yaşadı deli kız Aradı sevdiği vefasızını Yıllarca soğuk kaldırımlarda Kayboldu ıssız sokak aralarında Doğru bildiği doğrusunu Sordu yıkık viranelerin Ayyaş konuklarına Mesken edindi metrukları Sıvasız moloz yığınları sakladı Tiz perde çığırtkanlıkları Deli kız kanayan yüreğine attı Ruh tabibi ruhuna kavuşsun istedi Deli kıza uçup giden ruhu gerekti Dermansız derde çare yoktu Ne o deli kızı bulabilirdi Ne de deli kız dokuz köyden kovulan Bir doğrucuydu artık BİRGÜL AL 06-06-2011 |
Siyah gecenin koynunda
Yoruldu hayata yılgın
Ateşinin külleri arasında
Varlığındaki yok oluşunla onun
Zincirli yaşadı deli kız
Sevgili arkadaşım ve kalem dostum,sizden böyle serbest okumak farklı bir tat bıraktı dimağımda,sanki o deli kızı anlatırken içindeki kızı anlatmışsın,güzeldi dizeler,sevgi ve saygılarımı bırakıyorum sayfana,kutlarım..........