YAŞAM VE SORGULAMAÇok mu vaktimiz vardı. Yaşam Tohum olup dururken Yarınlara Boşa mı geçirdik zamanı. Özlemlere yelken açıp hiç çekinmeden Köpük köpük dalgaların Nihavent makamında Güneş’i hangi ufka taşıyabildik ki Batmadan. batırmadan. Baharın özlemiyle Sahipsizken laleler Umutlar, düşlerde mi kaldı, Yoksa düşlediklerimiz Umutlar mıydı. Kaç hece Kaç gece tükettik Kapılıp özlemlere Hiç farkına varmadan. Sevda dedik Yandık. Yüreğimiz avucumuzdaydı Açıp da bakamadık. Hazana çalarken mevsim Düşen Takvim yapraklarıyla Akıyor zaman. Bir yanda fasl-ı yaşam Öte yanda umutlar Boy veriyor durmadan. Hüzünlerse hala Yüreğin kuytusunda İçin, için tutuşuyor Hicazkar makamından. 27/06/2006 H Hikmet Esen |