nerden çıktın sen
bir anda avuçlarıma düşüverdin
bir tohum misali...
aldım seni yüreğime dikiverdim...

tam da çölleşiyorum derken
su yolunu açtın gönlüme doğru...
ne güzel bir duyguymuşsun sen öyle...

büyümeye başlıyorsun
bir ferahlık dağıtıyorsun benliğime...

artık istesemede
kıyamam ki ben sana
bir defa düştün yüreğimin en güzel yerine...

canım demek geliyor içimden sana
kimseye aldırmadan
canımın içinde can yapmak istiyorum seni...

yüreğinin her atışında
seninle birlikte hissetmek istiyorum bütün duygularını...

canımmm
sakın yüreğimin içinde
kuruma olur mu?

eğer bir kez daha soldurursam duygularımı
canımdan can giderse
bende yaşayamam bilesin...

hayat suyumu seninle içmek istiyorum her daim
canımın içinde atan cansın artık...

eğer birgün
olurda bir an
içimdeki sana ait olan canı öldürürsen
ya da seni içinde taşıyan benim canıma kıyarsan
bil ki sen bir canı değil
yüzlerce canı öldürmüş olursun...

peki taşıyabilir misin bu yükü?
soruyorum sana;
canımın içindeki canları
bağrına basıp sevebilecek misin?
yoksa bir kenara atıp;katliam mı seyredeceksin?

canımın içinde cansın
canımcımsın sen;bunu unutma...


feryadd etme de bak artık buraya...

yosun