"DESTAN" YİNE DESTAN!Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Destan
Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak! Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak: Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden, Çatırdılar geliyor karanlık kubbemizden, Çekiyor tebeşirle yekûn hattını âfet; Alevler içinde ev, üst katında ziyafet! Durum diye bir lâf var, buyrunuz size durum; Bu toprak çirkef oldu, bu gökyüzü bodurum! Bir şey koptu benden, şey, her şeyi tutan bir şey, Benim adım Bay Necip, babamınki Fazıl Bey; Utanırdı burnunu göstermekten sütninem, Kızımın gösterdiği, kefen bezine mahrem. Ey tepetaklak ehram, başı üstünde bina; Evde cinayet, tramvay arabasında zina! Bir kitap sarayının bin dolusu iskambil; Barajlar yıkan şarap, sebil üstüne sebil! Ve ferman, kumardaki dört kıralın buyruğu; Başkentler haritası, yerde sarhoş kusmuğu! Geçenler geçti seni, uçtu pabucun dama, Çatla Sodom-Gomore, patla Bizans ve Roma! Öttür yem borusunu öttür, öttür, borazan! Bitpazarında sattık, kalkamaz artık kazan! Allahın on pulunu bekleye dursun on kul; Bir kişiye tam dokuz, dokuz kişiye bir pul. Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa; Yaşasın, kefenimin kefili karaborsa! Kubur faresi hayat, meselesiz, gerçeksiz; Heykel destek üstünde, benim ruhum desteksiz. Siyaset kavas, ilim köle, sanat ihtilâç; Serbest, verem ve sıtma; mahpus, gümrükte ilâç. Bülbüllere emir var: Lisan öğren vakvaktan; Bahset tarih, balığın tırmandığı kavaktan! Bak, arslan hakikate, ispinoz kafesinde; Tartılan vatana bak, dalkavuk kefesinde! Mezarda kan terliyor babamın iskeleti; Ne yaptık, ne yaptılar mukaddes emaneti? Ah, küçük hokkabazlık, sefil aynalı dolap; Bir şapka, bir eldiven, bir maymun ve inkılap. (1947) Necip Fazıl Kısakürek Rahmetli Üstadım Necip Fazıl KISAKÜREK’in ’DESTAN’ adlı şiirine naçizane, naziremdir. Üstadı yad ederken, unutturmamak, hem de o zamandan bu zamana bir mukayese yapmak istemiştim. ÜSTAD mezarında intizarda olduğunu hissediyorum. Ey Ceddim sana yeterince layık olamadığımızı biliyorum... Ve kutsal emanetlerin sahibi Mukaddeslerim; affedin! affedin! affedin! (*) Şiirde kullandığım Önden Giden Atlılar ifadesi Osman Sarı’nın en sevdiğim şiirinin adıdır.. Necip Fazıl KISAKÜREK’in ’DESTAN’ adlı şiirine naçizane, naziremdir. |
Siir dolu dolu menzile yurek, safinda emek tasiyordu Ustadin ardi sira.
Tebrik selam ve sevgimle.