GURBETE YOLCULUKGURBETE YOLCULUK Bir Nisan sabahında Vardı bana yolculuk Sarmışlar etrafımı Ahbaplar çocuk çoluk. Birikmişti bütün komşular Tek tek başladı vedalaşmalar Hüzünle aktı gözlerden yaşlar Ben gurbete gider iken. Uzaklaşınca perondan tren Yavaş yavaş kayboldu gözden Artık gidiyorum gurbetçiyim ben Meçhule giden gurbet yolunda. Aktı gözlerden damlalar Kesildi sallanan mendiller Yavrular gitme diye meler Ben gurbete gider iken. Başladı hüzünlü vedalaşmalar Kesilmedi hiç ağlaşmalar Döküldü gözlerden yaşlar Ben gurbete gider iken. Bir hüzün kaplar benliğimi Düşünürüm geride kalanlarımı Yazarım gurbetten selamlarımı BAKARİ gurbette ölmezse eğer. Yılmaz Bakar-01.04.2011-Almanya |