Türküsünü söyler rüzgarlar,
Yaşanmış bir devrin,
Aşılmaz dağların doruklarında.
Akbabalar leşe dönerken,
Kar fırtınasının çığlığı,
Çileden çıkarır karakışı!
Alır götürür dağların öfkesini gökyüzüne,
Yorgun akan nehirler…

Arkadaş olur geceye,
Adres sormayan kurşun sesleri!
Önce özgürlüğü vurur beyninden,
Sonra katleder umudu ve tutkuyu…

Umut ve tutku,
Tutsak ozanların türkülerinde filizlenir,
Aşılmaz dağların doruklarında büyür,
Rüzgarların uğultusunda destanlaşır,
Kurşun gibi delerek gecelerin karanlığını,
Yarınlara ulaşır…

Fırtına olur, bora olur rüzgarların türküsü,
Ölümü olur alacakaranlığın,
Söylenmemiş türküler…
Yıldızlara ulaşır dağlar,
Türküsünü söylerken rüzgarlar bir devrin,
Yeniden dirilişi başlar bir uygarlığın!
Gökyüzüne akar,
Tarihin kuytularından çağlayan yorgun nehirler….