Ben öldüm.. Yaşarken,
Ve sensizliğin zehiriyle...
Ben göz yaşlarımla boğuldum..
Azrailin görevini sen üstlendin...
Ben şimdi bir ölüyüm.
Mezarım kalbinde...
Ama sen farketmiyorsun bunu..
Benim hece taşım yok ondandır belki...
Zaten sana suç bulmakta istemiyorum.
Bir ölü olarak dolasıyorum...
Sensizliğin sokağında...
Ve ben günlüğümü şiirlerimle tutuyorum...
Ve bedenim soğuk... Kar yagıyor üstüme...
Sakın ha sen üşüme... Şiirlerimi ört üstüne,
Onlar senin için yazılmış sıcacık şiirlerdi...
Neyse ölü şehirleri suskun olur,
Sen konuş...benim konuşmam yanlış olur..
Bir ölünün sözünü kimse dinlemez ki?
Ama senin sevdan öyle işlemiş ki ...
Ruhuma işlemissin,
Sen bilmezsin ama bak,
Aşkın ölüyü bile konuşturuyor...
Sensizliğini not tutuyorum...
Ama olmuyor... Senin kalbinde
Ölmeden önceki yerleri yaşıyorum yeniden...