Adam,korkular ve şüpheler içinde sessiz yürüyordu,

aynaya bakti adam,aynadaki yüzüne,kendisine.

Kim,nerede ve ne zaman kendisidir?Islanıyordu gözleri,tüm okyanusların derinliğnden daha derindi bir aşk boyu.

Kadin cesur ve sanki yine çorabi kaçmisçasina tedirgin bekliyordu.

Elleri terliydi,iki elin birbirini tutmamasının ellerden akan gözyaşıydı bu.

Kadin,sessiz bir çiglik.Adam çığlığı duyan ama susan sessiz bir sıfat.

Baskasına mı ait kaderimizin tayin hakki?Hayır sorun başkası değil sorun belki de adam ve kadındı.

Her ikiside kendilerinde suç buluyordı.



Adam bankta,oturuyordu terleyerek.

Kadın geldi aniden içinde volkanik bir dağ dışında buz tutmuş bir okyanus soğukluğuyla

Belki birbirlerine verebileceklerinin çogunu tüketmisler,

ama yine de anne sütü sicaklar sakliyorlardı birbirlerine farkettirmeme çabası içinde.

Konusacak bir konu basligi çoktu ama ikiside korkuyordu birbirlerini incitmekten

’’Merhaba, nasilsiniz, siz kimsiniz, ben nasilim, beni hayal kirikligina ugratmayin...’’

hayal kırıklığı en çok acıtan vakadır hayalin içinde ve ikisi de birbirlerinin hayallerini kırdıklarını düşünüyorlardı.



Kadin bankta sessizce oturuyordu.Karsiya bakti,karsilara..

insanlar bakıyordu hem adama hem kadına..

adam kendi öz delikanlılığına yenilmemek için tanıdık bir sima gördüğünde gülüyordu

gülümsemesinde kadının hüznünü saklıyarak..

Adam, rüzgara ve soğuğa aldirmadan bakiyordu kadina..

Keske öyle oturmasaydi kadin.Keske,düsledigim gibi,birlikte sonszluğa dalma amacında otursaydı.

keşke daha önceki bank oturmaları gibi tutsaydı adamın elini

ve gözlerini birbirlerine ait olma güzelliğiyle doldursalardı..



konuşmaya başladılar,veda içeriyordu konuşmları iç konuşmalarıysa merhaba..

kavuşmanın olusturduğu aşk dolu bir merhaba

’’Oysa içsel ve şaşkınlıkla dışa vurulanbir sevda böyle bitmisti:

(Sana söylemeliyim. Haksizlik bu. Ama öyle incesin ki ya kirilirsan, bu dikensiz zamanda?

Bileklerim incinir,yüregim burkulur inan..Sana bitti demek,üzgünüm söylemek

kal gitme, ben giderim,ben ölürüm,hasretler eritirim omuriligim de ve seni iliklediğim ömrümde..

Ayrilalim..Dur, düsürme gözlerini katisiksiz hüznüme.Hayir, aglama n’olursun..

Gemilerin çürür batak sularimda, intiharlara jilet olur.Acim sirrina erdirmez.N’olursun aglama.

beklemiyordun ama o güzel gözlerini yalanlamak.—Ama.. ben seviyorum., neden?Aglama n ‘olur..

Gözyasin hüzün büyütür, damlar yüregime geceleri.. )



kadın adamın çenesini tuttu saklıyıp hüzünlerini,düşündüğün gibi değil hiç bir şey dedi.

oysa adamın içinde her şeyin bir anlamı vardı.

yapma dedi bana dokunma çunku o zaman avuçiçine kapanırım.

kadın durdu avuçlarını baktı ve

bakarken avuçlarına kadının içinden geçenleri duydu adam.sustu.





’’—Siire inanir misiniz, diye sordu adam

—Okumak istedim siirlerini,dedi kadin.’

’gözlerinin ışıltısı öldüm ölesiye güzel.

Yanaklarin anlatilmamali,hem ben şarap içiyordum yanaklarinin rengine.

Bankta filan degil ikimizin olduğu bir dünyadayız simdi.

şiir okuyoruz,şarkılari paylasiyoruz,kimsenin imzasi olmadan.

Bütün türkülerimiz ve sarap anonim.

kadın içinde sakladıklarını,insanlardan kaçtığı zamanları anlatıyor,incindiği yılları.

adam içini parçalıyor sustuklarıyla’’



— Ben siir yazamıyorum,insanlara ragmen.

’’Bir kinaye vardı kadının sözlerinde.bunu hep semişti adam..

Demek tartisacaklar.demek sözcükleri ayiklayip seçip savuracaklar birbirlerine..

Ne güzel. Ne sicak.Saatlar geçiyordu, daha öncekiler gibi.

Biri öncekinden yanlis, biri berikinden yalniz.

ama yine de birbirlerine alisik. Alismislik iste:)’’



Biz alismayacagiz, degil mi?yokluğumuza

Zaman,belkili, acaba’li, herhalde ’ li bir alismisligi yürütüyordu.

yüzlerinde öfkenin, sevincin, birini, birseyi bulmuslugun izleri..Ve kaybetmek korkusu.

ve konuşulmayanlar

’’(Saril bana. Son bir kez belki ama n ‘olursun saril.

neden iraksın simdi, sevincimin dalga dövmüs kiyilarina?

Neden daha öpbenili bu ölüm?)

oysa son bır defa sarılamamanın huznu sardı adamı..



— gidelim, dedi Adam.. Son ve tek.—

Hayir, yapamam.Hayirlar,yapamamlar uzakti.Olmazlar öykü..

—bılmedıklerin var, dedi Kadin.Yani.. Öyle iste.

.sustu adam içinden biliyorum diyerek.

ıkı rakamın yanına üç’ün dahıl olması gıbı bır seydı bu ve o ıkı rakamdan bırı etkısız rakam oluyordu boyle durumlarda



’’Demek simdi o tüttürüyor bizim siirimizi? biz yazmadik mi?

Düsümüzden tirnagimizdanarttirmadik mi?’’

her cumlesinde gözlerine kızıl bir alev yerlesiyodu

içinden sesleniyordu ser’deki delikanlılığa inat

’’(Gitme, Dur... Yalnizim..Ünlem isaretleri büyüyor içimin yanik aydinliginda.

Gitme.. En aptal sarkilardakiyalnizlik bu..Elim sair sancilarim..Gidisin...

Aksamdan aksama demledigimiz sevda...Hayir anlamiyorum.)’’



Gittiler.. Arkalarına bakmadan...

arkalarına bakip bakmayacaklarıni düsündüklerini düsünerek.

gitti kadın adamı birakip kimsesizligin gecesine, gitti..

Çogunu anlatamadi adam kadıni sevmelerinin.

Tarihlerden di’li geçmis zamandi.Genis zamanlara sarkiyor simdi yalnizligimiz

Adam bankta oturmaktan sıkılmıştı,Kadin karsilara bakmaktan.

Adam banktan kalkti, Kadin karsilara bakmaktan yorgun.

hadi artık git dedi adam.sen git dedi kadın ben oturcam bankta.

belliki herkesten sakaladığı gözyaşlarını akıtıcaktı yalnızlıgına kadın.

adam ızın vermedı onun gözyaslarıyla bogulmasına beraber kalktılar.

beraber yuruduler agır adımlarla susarak...



ikisi de ayaktaydi simdi.Ikisi de ayakta olduklari halde,insanlar telasliydilar.

Kadin adam’a bakti,tipki karsilara bakar gibi.Adam kadina baktı bir an,bankta oturur gibi

sonra yürüdüler.Adam kadında,Kadin bilinmezliğe..



Yalnizligin yaşanacağı zamanlarda,adam kadin ve git(me)ler..

kadın gitti,adam kadından tekrar kadına gitti...

ve ardından kalan şarkı’’ben bu yükü taşırım sen git...’’