UYUYAN DEV UYANDI
Halkı umurunda mı, kendi yatta, yalıda?
O uçakla gezerken, halk bineksiz yayandı. Zulüm pâyidâr olmaz, işte her şey ortada Halkın ayak sesleri, görene gün sayandı. Tunus’ta başlasa da, birden ülkeyi aştı Suriye, Yemen, Ürdün... Fas, Cezayir karıştı İşte Mısır ortada, meydanlar doldu, taştı? Ne şah tanır/ne kral, uyuyan dev uyandı. Huzur bulurum sanma, dövizle, altın ile Elindeki mal, mevki, bir gün gidecek yele Kaçsan da/kaçmasan da, kendini verdin ele En kötü soyguncuysa, kendi halkın soyandı. Bu asrın insanının, kuru lafa karnı tok Hem maddeten hem mânen, huzur ister daha çok Halklar yoksul/perişan, özgürlük yok; aş/iş yok Bitsin artık bu zulüm, ok kemiğe dayandı. Çağrılara kulak ver, kurtarmak için canın Daha fazla direnme, bak çevrildi dört yanın Nâ Hüsnü/nâ Mübârek, sızlamaz mı vicdanın? Tahrir meydanında halk, al kanlara boyandı… 06/02/’11 Hanifi KARA |
Elindeki mal, mevki, bir gün gidecek yele
Kaçsan da/kaçmasan da, kendini verdin ele
En kötü soyguncuysa, kendi halkın soyandı.
Yürek sesinizi kutluyorum Hocam
güzel anlamlı dizelerdi.Tebrik ederim