Bacalardan saçların savrulur;
Karmakarışık,
Her bacada senin saçların.
Peki sen,hangi ocağın başındasın?
Yanağından kayan gözyaşları;
Boynunda dinlenirken,beni hatırla.
Yüreğinin bazen atmayışı;
Atmayı unutuşundan değil,
Beni hatırlayışında.
Martılar uçuyor hala içinde,değil mi?
Martılar beyaz ıslak kanatlarıyla;
Yakaladıkları güneş ışıklarını,
Sisin altına indirmeye çabalıyorlar değil mi?
Güvercinler konuştukları lisanı;
Öğretebildiler mi,cemaatten üç-beş kişiye?
Esnaf;bir tebessümlük vakitte,
Sorgulamayan sorularla ama hiç konuşmadan,
Anlaşabiliyor yine değil mi çarşı ahalisiyle?
Gözlerin ne renk?
Gözlerin bu saatte selam rengidir,
Biraz mahmur,biraz miskin ve biraz...
Kepenk sesleri neden bu kadar "yırtık"
Şehrin ciğerlerini paralar gibi.
Kepenk sesleri,annelerinin"memesini"çağıran,
Acıkmış kuzu yavrularını hatırlatır bana.
Bu şehir;dün gece,hangi karanlığın koynundan,
Kalktı bilemem...
Ama bu şehir;bu sabah yine,
Bereket emzirmeye başlar bilirim.
Özledim seni...
Sen aklımda bir bela gibi canlısın,
Ve sevda gibi.
Sen!..incecik bir ok gibi;
Saplısın yüreğime,
Her adımda hatırladığım.
Sen;kulaklarımı kapattığımda,
Daha çok duyduğum bir susmaz,
Ve bitmez türküsün.
Aslında biliyorum,
Umrunda değilim.
Ama sen,
Sen benim umrumdasın.
Yine de bu yazımın;
Son satırını düşünürken,
Kahvemin son yudumunu,
İçtiğim yer "PİYER LOTİ"olsun isterdim...